برنمی گردند شعرها
.
بر نمی‌گردند شعرها
به خانه نمی‌روند
تا برگردی
و دست تکان دهی
روبان‌های سفید را در کف شعرها ببین که چگونه در باران می‌لرزند
روبان‌های سفید،
پیچیده بر گل سرخ‌های بی‌تاب را ببین
بر نمی‌گردند شعرها
پراکنده نمی‌شوند
به انتظار تو در باران ایستاده‌اند
و به لبخندی،
به تکان دستی، دل خوشند.
"شمس_لنگرودی"
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد